Vahşi doğa ne kadar acımasız desek de, yaşananları uzaktan izlediğimiz de, her şeyin olması gerektiği şekilde gittiğini görüyoruz. Zavallı impalanın başına gelenler de işte bunun bir ispatı.
Aslandan canını kurtarabilmek için, bataklığa kaçan impala, çamura batmış çaresizce duruyordu ki, yakından bir hipopotam (su aygırı) ve yavrusunun oradan geçmekte oldugunu gördük. Bir an içimden acaba dedim! Acaba su aygırı impalayı kurtaracak mı? Belkide bunlar insani duygular olduğu için, olması gerekeni vahşi doğanın kanununu düşünemediğim için bu duyguya kapıldığımı anladım.
İmpalaya yaklaşan anne su aygırı, bir kaç darbede minicik impalayı ters getirip vahşice canını aldı. Dışarda kalsa aslana yem olacaktı, onu çamura mahkum eden bataklığa girince su aygırına yem oldu...
Bundan anladığım o impalanın bir şekillde ondan daha güçlülerine yem olması gerekiyordu ve oldu. Vahşi hayat çok korkunç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder